Το συνεταιριστικό κίνημα στην Ελλάδα και την υπόλοιπη Ευρώπη

Την ίδια στιγμή που στην Ελλάδα το συνεταιριστικό κίνημα - ιδίως στον αγροτικό τομέα – θεωρείται ότι απέτυχε, λόγω παραγόντων, όπως οι διαδικασίες κομματικού χαρακτήρα, η αδιαφάνεια, η διαφθορά και η νομοθεσία, στην υπόλοιπη Ευρώπη οι συνεταιρισμοί όχι απλά πετυχαίνουν, αλλά πολλοί εξ αυτών παρουσιάζουν πλέον μεγέθη μεγάλων εταιρειών.Ενδεικτικό είναι ότι, βάσει πρόσφατων στοιχείων από τη βάση δεδομένων τής Διεθνούς Συνεταιριστικής Συμμαχίας (ICA), περίπου 1500 μεγάλοι συνεταιρισμοί παγκοσμίως - εκ των οποίων οι 913 εδρεύουν στην Ευρώπη - παρουσιάζουν συνολικό τζίρο άνω του 1 τρισ. ευρώ.

Συνεταιρισμός εργαζομένων (Worker cooperative)

από Brotherhood of Freedom Lovers 

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

http://brotherhoodoffreedomlovers.wordpress.com/

Εργατικά

Το άρθρο που ακολουθεί αποτελεί μετάφραση από τα αγγλικά βιαστική, ειναι η αλήθεια του άρθρου της Wikipedia για τους συνεταιρισμούς εργαζομένων (worker cooperatives). Μπορείτε να βρείτε το αρχικό αγγλικό κείμενο, καθώς και όλη τη σχετική τεκμηρίωση (παραπομπές στη βιβλιογραφία και στο διαδίκτυο), στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://en.wikipedia.org/wiki/Worker_cooperative.

Ένας συνεταιρισμός εργαζομένων είναι μια συνεταιριστική ιδιοκτησία, δημοκρατικά ελεγχόμενη από τους ιδιοκτήτες-εργαζόμενούς της. Ο έλεγχος αυτός μπορεί να ασκείται με διάφορους τρόπους. Σε “καθαρές” μορφές του συνεταιρισμού εργαζομένων, όλες οι μετοχές κατέχονται από το εργατικό δυναμικό, χωρίς εξωτερικούς ιδιοκτήτες, και κάθε μέλος έχει μία μετά ψήφου μετοχή. Στην πράξη, ο έλεγχος από τους ιδιοκτήτες-εργαζόμενους μπορεί να ασκηθεί μέσω της ατομικής, συλλογικής ή πλειοψηφικής κυριότητας από το εργατικό δυναμικό, ή με διατήρηση των ατομικών, συλλογικών ή πλειοψηφικών δικαιωμάτων ψήφου (ασκούνται στη βάση μίας ψήφου ανά μέλος). Ένας συνεταιρισμός των εργαζομένων, ως εκ τούτου, έχει το χαρακτηριστικό ότι η πλειονότητα του εργατικού δυναμικού της κατέχει τις μετοχές, και η πλειοψηφία των μετοχών ανήκουν στο εργατικό δυναμικό. Ορισμός του συνεταιρισμού εργαζομένων.

Παραδείγματα συνεργατισμού δίνει η Ευρώπη, λέει ο Καραντινινής Κώστας

Μαθήματα διάθεσης αγροτικών προϊόντων μέσα από τα συνεταιριστικά σούπερ μάρκετ, όπως γίνεται στην Ευρώπη, μπορούν να αντλήσουν οι Έλληνες παραγωγοί, σύμφωνα με τον δόκτορα του Συνεργατισμού, Κώστα Καραντινινή. Και μπορεί στη χώρα μας προσπάθειες όπως το «κίνημα της Πατάτας» της Κατερίνης και η «Αγροτική Αγορά» της Κούλουρας να έδωσαν μια ελπίδα γεφύρωσης του χάσματος ανάμεσα στον παραγωγό και τον καταναλωτή, όμως πρόκειται για κινήσεις που δεν έχουν διάρκεια, τονίζει ο καθηγητής.

Γι’ αυτό μεγάλη σημασία πρέπει να δοθεί στο ότι η εφοδιαστική αλυσίδα περιλαμβάνει και τα στάδια πριν τον παραγωγό, ενώ ο καταναλωτής πρέπει να εξετάσει και τη δυνατότητα σύστασης καταναλωτικών συνεταιρισμών. Ένα καλό παράδειγμα μπορούν να δώσουν οι Ευρωπαίοι: Τόσο από την προσέγγιση παραγωγών με τις μεγάλες αγορές (δημοπρατήρια), όσο τοπικών παραγωγών με τοπικούς καταναλωτές, αλλά και αγροτικών συνεταιρισμών με συνεταιρισμούς των καταναλωτών.

Οι καπιταλιστές εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τις ευκαιρίες της κρίσης

Η προσφυγή των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων σε κρατική στήριξη διακωμωδεί την όλη επιχειρηματολογία της προηγούμενης εποχής περί αποτελεσματικού ιδιωτικού τομέα και άχρηστου δημόσιου τομέα

by Richard Wolff and C. J. Polychroniou

Στην Ελλάδα της πεονίας* και του νεοφεουδαλισμού, ο δημόσιος (πολιτικός) διάλογος περιστρέφεται σχεδόν αποκλειστικά γύρω από τα μέτρα λιτότητας που συνοδεύουν τα Μνημόνια.  Ευτυχώς όμως για την Αριστερά, κάποιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ, έφεραν ξανά στο προσκήνιο, όπως διαβάσαμε, το ζήτημα του σοσιαλισμού. Μάλιστα όχι απλώς του σοσιαλισμού, αλλά του ριζοσπαστικού σοσιαλισμού, ο οποίος προφανώς είναι άγνωστος στην παράδοση της ριζοσπαστικής Αριστεράς, γι' αυτό και αρκετοί «σοσιαλιστές» τον αναζητούσαν, έως και την τελευταία στιγμή της κατάρρευσής του ως τον κατ' εξοχήν προνομιακό φορέα για τη διαχείριση της καπιταλιστικής εξουσίας στην Ελλάδα των τελευταίων τριάντα χρόνων, στο ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, μελέτες και έντονα ενδιαφέρουσες συζητήσεις για εναλλακτικές προσεγγίσεις του σοσιαλισμού και του καπιταλισμού προερχόμενες από στοχαστές της μαρξιστικής κυρίως παράδοσης διεξάγονται εδώ και πάρα πολλά χρόνια στο εξωτερικό. Ο Richard Wolff, για παράδειγμα, ομότιμος καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης στο Αμχερστ και νυν επισκέπτης καθηγητής στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Διεθνών Σχέσεων στο New School στη Νέα Υόρκη (διδάσκει επίσης στο Μπρεχτ Φόρουμ του Μανχάταν), είναι ένας από τους κύριους εκπροσώπους της λεγόμενης ριζοσπαστικής πολιτικής οικονομίας και από τους πιο δημοφιλείς μαρξιστές αναλυτές. Εχει δημοσιεύσει μια μεγάλη σειρά από βιβλία και άρθρα που αναλύουν τον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό (ή τον κομμουνισμό) από μια εναλλακτική μαρξιστική προσέγγιση. Είναι επίσης τακτικός αρθρογράφος στο «Truthout» και διαθέτει τη δική του εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή στην πόλη της Νέας Υόρκης. Σπούδασε οικονομικά και ιστορία στα Πανεπιστήμια του Χάρβαρντ (πτυχίο ιστορίας), του Στάνφορντ (μεταπτυχιακό στα οικονομικά) και του Γέιλ (μεταπτυχιακό στην ιστορία και διδακτορικό στα οικονομικά).