Το παρόν άρθρο είναι του κύριου Βασίλειου Τακτικού και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στο τεύχος 309.

Ο νομπελίστας οικονομολόγος Τζοζεφ Στίγκλιτς στο βιβλίο του Το τίμημα της ανισότητας  τεκμηριώνει με πλήθος οικονομικών στοιχείων και απο την εμεπειρία του στην Παγκόσμια Τράπεζα πως οι οικονομικές ελίτ διογκώνουν, μέσα απο τον θρίαμβο της απληστίας, τις ανισότητες και την παγκόσμια φτώχεια και τελικά οδηγούν τις οικονομίες σε κρίση. Στην Ελλάδα, εκτός απο την παθογένεια που μεταδίδουν οι αγορές μέσω του τραπεζικου συστήματος, έχουμε, όπως είναι πλέον ευρέως αποδεκτό, και την παθογένεια του κρατισμού, καθώς και θεσμικό έλλειμμα δημοκρατίας.

Το θεμελιακό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας και, κατ'επέκταση, της πολιτικής στη χώρα μας είναι ότι ένας στους τρείς πολίτες εργάζεται παραγωγικά και οι άλλοι δύο είναι συνταξιούχοι και άνεργοι. Εαν αυτή η σχέση δεν αλλάξει σταδιακά, ώστε στον έναν εργαζόμενο να αντιστοιχεί μόνο ένας που δεν εργάζεται ή συνταξιούχος, οποιαδήποτε πολιτική στην οικονομία μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο πατήστε εδω

και εδω

Tου Λουκά Τσουκνίδα

Όποιος έχει λογαριασμό twitter και θέλει να παρακολουθεί τι γίνεται στον κόσμο, στο πεδίο των επαναστάσεων, μαζικών διαμαρτυριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γνωρίζει καλά πως ο άνθρωπος που πρέπει ν' αφήσει να του μπουκώσει το timeline με αναδημοσιεύσεις, updates και links δεν είναι άλλος απ' τον Αστέρη Μασούρα. Όποιος πάλι θέλει να μαθαίνει τον αντίλογο σε όλην αυτήν την, στα όρια της ουτοπολαγνείας, ευφορία που προκαλεί η συμβολή των social media στην εξάπλωση και μαζικοποίηση των απανταχού δίκαιων λαϊκών αγώνων, δεν έχει παρά να διαβάζει τον Ευγκένι Μοροζόφ, τον πιο χοτ ομιλητή σήμερα πάνω στο ρόλο του cyber-ακτιβισμού στις αλλαγές που απαιτούνται ή προκύπτουν στον πραγματικό κόσμο. Το απόγευμα της Τρίτης, στη Στέγη Γραμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση, οι δυο τους μίλησαν περί “Διαδικτύου, δημοκρατίας και δημοσιογραφίας των πολιτών” με συντονιστή και συνομιλητή τον βετεράνο δημοσιογράφο Δημήτρη Ψυχογιό. 

Σύνταξη: Ισμήνη Λιάγκουρα

Πολλά blogs, όπως διαπιστώνεται από μια μόνον απλή περιήγηση στο Διαδίκτυο, διατηρούνται από δημοσιογράφους, αλλά και δημοσιογραφικούς οργανισμούς. Εύλογα, λοιπόν, γεννάται το ερώτημα… Aποτελούν μία νέα σφαίρα των ΜΜΕ;

Αδιαμφισβήτητα, θα μπορούσε κανείς να απαντήσει καταφατικά. Να ισχυριστεί ότι ναι, τα blogs αποτελούν ένα νέο είδος δημοσιογραφίας, τη δημοσιογραφία της ελεύθερης έκφρασης, του απλού πολίτη. Ή όπως έχει επικρατήσει να λέγεται, μεταφράζοντας μερικούς από τους αγγλικούς όρους, τη δημοσιογραφία του κοινού (public journalism), ή τη δημοσιογραφία των πολιτών (civic journalism ή citizen journalism), ή τη συμμετοχική δημοσιογραφία (participatory journalism), ή και τη διαδραστική, ακόμη, δημοσιογραφία (interactive journalism), δηλαδή το σχετικά νέο αυτό είδος δημοσιογραφίας (;), το οποίο ασκείται από τον κάθε πολίτη, χωρίς να είναι επαγγελματίας δημοσιογράφος, με τη χρήση των νέων τεχνολογιών.

ΜΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΦΥΡΟ

ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ

Πάνω από το 40% των πόρων του Ευρωπαϊκού κοινωνικού ταμείου πηγαίνει «πιστοποιημένους» μεσάζοντες για «κατάρτιση» προς όφελος «Των κλειστών επαγγελμάτων» στο χώρο της κατάρτισης και εις βάρος των πραγματικών δικαιούχων των ανέργων και των αδύναμων κοινωνικών ομάδων που είναι ο προορισμός αυτών των πόρων . ..

ΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΚΡΙΣΗ…. ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΚΟ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΦΤΕΙ ΣΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ χωρίς να αντιλαμβάνεται τα πραγματικά πολιτικά αίτια.

Τι κέρδισε φέρ' ειπείν ο Ελληνικός λαός με τις διπλές εκλογές του 12 εκτός  από το να φέρει  στη κεντρική πολιτική σκηνή την Χρυσή Αυγή, την έξαρση του εθνικισμού και τον αντιευρωπαισμό;

Μήπως για βρισκόμαστε τώρα σε δουλειά για να καταπολέμησης του τέρατος  που το ίδιο το πολιτικό σύστημα εκκόλαψε;