Σε όλο τον κόσμο της κοινωνικής οικονομίας προβάλλεται ως απαραίτητη συνθήκη για την αντιμετώπιση της φτωχειάς, την κινητοποίηση για την ανάπτυξη της απασχόλησης, το μειωμένο κόστος των ανταλλαγών για την ανάπτυξη των κοινωνικών υπηρεσιών δίνοντας έμφαση στην πραγματική οικονομία και στην οικονομία της κοινωνικής φροντίδας. Ταυτόχρονα, η κοινωνική οικονομία θεωρείται σημαντικός τομέας για την ψηφιακή και Πράσινη μετάβαση στη νέα εποχή. Στην Ευρώπη, όπως αναφέρεται στο σχέδιο δράσης για την κοινωνική οικονομία της Επιτροπής, υπάρχουν περίπου 2,8 εκατομμύρια μέλη της κοινωνικής οικονομίας που προσφέρουν λύσεις στη δημιουργία θέσεων και κοινωνικές υπηρεσίες σε μια σειρά από βασικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν η σύγχρονη οικονομία με στόχο την οικοδόμηση μιας οικονομία στην υπηρεσία των ανθρώπων.Οι κοινωνικοί φορείς της κοινωνικής οικονομίας συμβάλλουν, στην κοινωνική και επαγγελματική ένταξη των μειονεκτικών ομάδων και στην ισότητα ευκαιριών για όλους, προωθούν την ανάπτυξη της βιωματικής οικονομικής και βιομηχανικής, προωθούν την ενεργό συμμετοχή των πολιτών στις κοινωνίες μας, διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στα κοινωνικά συστήματα κοινωνικής πρόνοιας. . της Ευρώπης και αναζωογονούν τις αγροτικές και εγκαταλελειμμένες περιοχές της Ευρώπης. Το Τμήμα της κοινωνικής οικονομίας συμβάλλει επίσης στην πράξη και την ψηφιακή μετάβαση, παρέχοντας βιώσιμα αγαθά και υπηρεσίες και γεφυρώνοντας το ψηφιακό χάσμα. Έτσι, οι κοινωνικές επιχειρήσεις είναι τα εργαλεία για την αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας, για οικονομικά προσιτή κατοικίες με ενεργειακούς και οικιστικούς συνεταιρισμούς.Κατά αυτόν τον τρόπο η Ευρώπη αναγνωρίζει την υψηλή σημασία του τομέα της κοινωνικής οικονομίας και πρόσφατα εξέδωσε ένα σχέδιο δράσης για την κοινωνική οικονομία ΕΕ (europa.eu) .χ. όπως στη Γαλλία, που φθάνει 10 % αυξάνοντας ταυτόχρονα, τις επιλογές των καταναλωτών και την ποιότητα των προϊόντων/υπηρεσιών.

Ωστόσο, η κοινωνική οικονομία παρά τη σημασία της στην πραγματική οικονομία και η άνοδος στην κλίμακα αναγκών σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι ένα υποτιμημένο πολιτικό ζητούμενο των καιρών μας τουλάχιστον στην Ελλάδα. Τα κόμματα και όλο το αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα την αγνοούν ή την αποστρέφονται προφανώς γιατί δεν συνδέεται άμεσα με τους λόμπι του δημοσίου και της αγοράς που κυριαρχούν ως πίεση στην εξουσία. Έτσι παρατηρείται το παράδοξο ενώ η Ε.Ε ως διακρατική οντότητα να προωθεί την πολιτική της κοινωνικής οικονομίας τα εθνικά κράτη και οι αγορές δύσκολα παραχωρούν έδαφος για την ανάπτυξή της αλλά και για τη δράση της κοινωνίας των πολιτών.. έχει μάλιστα ως τεκμήριο την περίπτωση της Ελλάδας που όχι μόνο δεν έχει αναπτύξει την πολιτική της κοινωνικής οικονομίας με τους αναγκαίους πόρους, αλλά δεν συμβαίνει ακριβώς το θέμα και το κράτος υφαρπάζει τους πόρους του κοινωνικού ταμείου που προορίζεται για τους παράγοντες της και δεν τους κατευθύνει. . για τα έξοδα του δημοσίου και της τοπικής αυτοδιοίκησης και αυτό συμβαίνει ειδικότερα στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία. Κι αυτό δείχνει όχι μόνο μια απαράδεκτη πολιτική πρακτική στο πλαίσιο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, που βαρύνει όλους τους βουλευτές αγνοούν το ζήτημα αλλά και το θεσμικό έλλειμμα καθώς και τη σημασία της κοινωνικής οικονομίας σε μια περίοδο, που είναι αναγκαίος όρος για την ανάπτυξη της απασχόλησης και της αξιοποίησης ανενεργών ανθρώπων πόρων και των κοινωνικών υπηρεσιών. Είναι απαραίτητο λοιπόν, μια σύντομη αναδρομή στην ανάδυση της κοινωνικής οικονομίας και της σημερινής σημασίας στη συμπληρωματική και στην ευρωστία των οικονομιών.. Σε όλη τη θαυμαστή Βιομηχανική περίοδο των δύο-τριών τελευταίων αιώνων, η οικονομική μεγέθυνση η άνοδος του βιοτικού επιπέδου, ασφαλώς οφείλεται στην πολιτική ασκείται αναμφίβολα με όρους κράτους και αγοράς. Χωρίς τη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου που ήταν αδύνατο να κατασκευαστούν οι μεγάλες υποδομές. Σ'αυτή την περίοδο συγκεντρωτισμού της εξουσίας και συγκεντρωτισμού του κεφαλαίου από το κράτος και την αγορά γίνονται άλματα. Η παραγωγή, η εργασία επεκτείνεται, ο καταναλωτισμός στο δυτικό κόσμο εκτινάσσεται στα ύψη, μέχρι την έκρηξη της τρίτης και τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης όπου παρουσιάζεται μια νέα καμπή με οικονομικές κρίσεις. Οι νέες τεχνολογίες όμως μαζί με τα υπερκείμενα στις μεγάλες επιχειρήσεις για μια σειρά από λόγους που θα εξηγηθούν στη συνέχεια, φέρνουν τον μαρασμό στις μικρές επιχειρήσεις έντασης εργασίας και πρόσθετη ανεργία. Σ'αυτές τις συνθήκες φαίνεται ότι δεν προορίζεται αλλά ακολουθεί αυτές τις τάσεις ισχύος αφήνει να καταστραφούν οι πολιτικοί εργαζόμενοι και οι μικροϊδιοκτήτες στο βωμό μιας υπέρτατης αρχής για το σύστημα που είναι η συσσώρευση κεφαλαίου. όμως υπερσυσσώρευση κεφαλαίου από παράγοντα εξέλιξης γίνεται παράγοντας στασιμότητας. Ακολούθως, η τεχνολογική αυτοματοποίηση της παραγωγής δεν αφορά όλους τους τομείς της πραγματικής οικονομίας. Υπάρχουν περιοχές της γνώσης και της έντασης εργασίας όπως ο τομέας υγείας, και κοινωνικής μέριμνας και φροντίδας, που απαιτούν την επέκταση της εργασίας καθώς, η Ευρώπη και ειδικότερα η Ελλάδα έχει αυξηθεί στο γερασμένο πληθυσμό. Στο συρρικνωμένο χώρο εγκατάλειψης της παραγωγής από τις πολλές ιδιωτικές μικρές επιχειρήσεις παρουσιάζονται κοινωνικές επιχειρήσεις για να καλύψουν το κενό για εισόδους και κοινωνικές υπηρεσίες στους πιο φτωχούς, με πλεονέκτημα το μειωμένο λειτουργικό κόστος που επιτυγχάνουν με το μη κερδοσκοπικό τους χαρακτήρα. Με πλεονέκτημα επίσης το κοινωνικό κεφάλαιο των δικτύων και των θεσμών αλληλεγγύης της κοινωνίας πολιτών, που καθορίζουν τις κοινωνικές επιχειρήσεις εκεί που αποσύρονται οι μικρές επιχειρήσεις. Προφανώς, αυτός ο τομέας της κοινωνικής οικονομίας δεν μπορεί να καλυφθεί τις οικονομικές και πολιτικές Ελίτ, με διάφορα υποκατάστατα φιλανθρωπίας και της λεγόμενης «κοινωνικής εταιρικής ευθύνης» γι'αυτό και προκύπτει ως εναλλακτική ο συνεργατικός τομέας. Σύμφωνα με το σχέδιο δράσης ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ, ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ, ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΩΝ η κοινωνική οικονομία περιλαμβάνει ένα φάσμα φορέων. ργία, δασοκομία και αλιεία, κατασκευές, επαναχρησιμοποίηση και επισκευή, διαχείριση αποβλήτων, χονδρικό και λιανικό εμπόριο, ενέργεια και κλίμα, πληροφόρηση και επικοινωνία, χρηματοπιστωτικές και ασφαλιστικές δραστηριότητες, κτηματομεσιτικές δραστηριότητες, επαγγελματικές, επιστημονικές και τεχνικές δραστηριότητες, εκπαίδευση, ανθρώπινη υγεία και κοινωνική πρόνοια , τέχνες, πολιτισμός και μέσα ενημέρωσης. Το αντικείμενο της κοινωνικής οικονομίας εκτείνεται σε όλο το φάσμα της οικονομίας παρά το γεγονός ότι Παραδοσιακά, ο όρος «κοινωνική οικονομία» αναφέρεται σε τέσσερις βασικούς τύπους φορέων που παρέχουν αγαθά και υπηρεσίες στα μέλη τους ή στις: συνεταιρισμοί κοινωνίας, εταιρείες αλληλασφάλισης, ενώσεις ( συμπεριλαμβανομένων των φιλανθρωπικών οργανώσεων) και ιδρύματα. Το σχέδιο δράσης αναφέρεται στο γεγονός της περιορισμένης χρηματοδότησης στον τομέα της κοινωνικής οικονομίας και προβλέπει την ενίσχυση των θεσμών στους τομείς των αλλοδαπών ασφαλιστικών ταμείων, στις συνεταιριστικές και ηθικές τράπεζες, στις τοπικές κοινωνικές συμπράξεις σε χρηματοδοτικά προγράμματα απευθείας από την Ε.Ε. ενώ προσβλέπει επίσης στις θετικές αλληλεπιδράσεις με τις μικρομεσαίες επιχειρήσε

Οι στόχοι του σχεδίου δράσης είναι η προώθηση της κοινωνικής οικονομίας σε διεθνές επίπεδο. Η κλιματική αλλαγή και η υποβάθμιση του περιβάλλοντος, οι δημογραφικές αλλαγές και οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες αποτελούν παγκόσμιες προκλήσεις. Η ΕΕ και οι τρίτες χώρες έχουν θέσει κοινούς στόχους, οι οποίοι ενσωματώνονται στην Ατζέντα του 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη. Η κοινωνική οικονομία μπορεί να συμβάλει στην επίτευξη αυτών των στόχων τόσο εντός όσο και εκτός της ΕΕ.Η ΔΟΕ εξέδωσε ενημερωτικό οδηγό για τη σύσταση αριθ. 193 της ΔΟΕ σχετικά με την «Προώθηση των συνεταιρισμών» και θα αφιερώσει την έκδοση της Διεθνούς Συνδιάσκεψης Εργασίας (ILC) του 2022 στην «Κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία (SSE) για ένα ανθρωποκεντρικό μέλλον της εργασίας». 48 Βλ., για παράδειγμα:  https://www.leagueofintrapreneurs.com/ . Η Επιτροπή θα αξιοποιήσει τις εν λόγω πρωτοβουλίες και θα προωθήσει περαιτέρω την κοινωνική οικονομία στη διεθνή σκηνή.Ειδικότερα, η Επιτροπή: – θα προωθήσει τη στόχευση στην κοινωνική οικονομία και στα κοινωνικά προγράμματα του Μηχανισμού Προενταξιακής Βοήθειας και του Μηχανισμού Γειτονίας, Ανάπτυξης και Διεθνών Συνεργασιών, για παράδειγμα μέσω της συνεργασίας με αντιπροσωπίες της ΕΕ και δημοσιονομικών αρχών σε τρίτες χώρες,Στο πλαίσιο της γήρανσης του εργατικού δυναμικού και της αυξανόμενης διαρροής εγκεφάλων, η μεταφορά γνώσεων από γενιά σε γενιά και η επιχειρηματικότητα της τρίτης ηλικίας μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο. Τα επιχειρηματικά μοντέλα της κοινωνικής οικονομίας μπορούν να επηρεάσουν και να δημιουργήσουν δευτερογενείς συνέπειες στις συμβατικές επιχειρήσεις. Όλο και περισσότερες συμβατικές επιχειρήσεις πλησιάζουν στην επίτευξη των στόχων της κοινωνικής οικονομίας.Στο πλαίσιο της κοινωνικής οικονομίας, αναδύονται νέα ψηφιακά επιχειρηματικά μοντέλα, για παράδειγμα στη συνεργατική οικονομία και την οικονομία των πλατφορμών.
Η ευρωπαϊκή πλατφόρμα συνεργασίας συνεργατικών σχηματισμών θα δημιουργήσει μια νέα ενιαία πύλη για την κοινωνική οικονομία της ΕΕ το 2023, με σκοπό την παροχή ενός σαφούς σημείου και θα ενισχύσει την ευαισθητοποίηση σχετικά με τις δράσεις της ΕΕ στον τομέα αυτόν. Επίσης, η πύλη θα διευκολύνει την πρόσβαση σε σχετικές πρωτοβουλίες ανάπτυξης ικανοτήτων και θα παρέχει ειδική καθοδήγηση σχετικά με τις χρηματοδοτήσεις από την ΕΕ (κατάρτιση, εργαστήρια, διαδικτυακά σεμινάρια, πρακτικούς οδηγούς και εργαλεία). θα δημιουργήσει μια νέα Ακαδημία Πολιτικής για την Επιχειρηματικότητα των Νέων το 2022 στο πλαίσιο του ΕΚΤ+.Θα προωθήσει την επιχειρηματικότητα των νέων, μεταξύ άλλων για γυναίκες και κοινωνικούς επιχειρηματίες, μέσω της συνεργασίας με εθνικούς φορείς χάραξης πολιτικής και δίκτυα επιχειρηματικότητας των νέων· 53 https://www.fi-compass.eu/ 54 https://betterincubation.eu / 55 ΟΣΑ.

Άλλα προγράμματα της ΕΕ θα προσφέρουν ειδική ή έμμεση στήριξη στην κοινωνική οικονομία· σε αυτά περιλαμβάνονται, για παράδειγμα, το σχολείο «Απασχόληση και Κοινωνική Καινοτομία» του κοινωνικού Ταμείου+, το πρόγραμμα «Ορίζων Ευρώπη», το πρόγραμμα για την ενιαία αγορά, το Erasmus+ , το πρόγραμμα «Δημιουργική Ευρώπη» και το πρόγραμμα LIFE.
Σε εθνικό επίπεδο, προβλέπεται η χρηματοδότηση από την ΕΕ . Στόχος η μεγιστοποίηση της συμβολής της κοινωνικής οικονομίας στην Πράσινη και η ψηφιακή μετάβαση Η Ευρωπαϊκή Ένωση φιλοδοξεί να καταστεί η πρώτη κλιματική ουδέτερη ήπειρος έως το 2050, χωρίς να αφήσει κανέναν στο περιθώριο. Πρόκειται για μια ολοκληρωμένη δέσμη μέτρων που αποσκοπούν στη διευκόλυνση της πρόσβασης των κοινωνικών υπηρεσιών σε χρηματοδότηση δρομολογήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος EaSI κατά την περίοδο 2014-2020.
Προέρχονται παράλληλα, οι συνεταιρισμοί πλατφορμών αποτελούν παράδειγμα συμμετοχικών επιχειρήσεων που συμμετέχουν σε ψηφιακές πλατφόρμες για να διευκολύνουν τη συμμετοχή των πολιτών και την πώληση τοπικών παραγόμενων αγαθών και υπηρεσιών, με στόχο την επίτευξη καλυτέρων συνθηκών εργασίας για τα μέλη τους. Γενικότερα, οι ψηφιακές τεχνολογίες μπορούν να λειτουργήσουν ως μοχλός, διευκολύνοντας την αναπαραγωγή και τη μεγέθυνση πρωτοβουλιών κοινωνικής οικονομίας στα διάφορα κράτη μέλη της ΕΕ. Δεδομένου ότι η κοινωνική οικονομία έχει ισχυρές τοπικές ρίζες, οι δημοσιές αρχές, η κοινωνία των πολιτών, τα ενδιαφερόμενα μέρη της κοινωνικής οικονομίας και οι συμβατικές επιχειρήσεις έχουν το περιθώριο να αναπτυχθούν τοπικές πράσινες συμφωνίες και να συγκεντρώσουν πόρους για επενδύσεις και καινοτομίες σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο. . . , ώστε να διαπιστωθεί μια δίκαιη μετάβαση σε τοπικό επίπεδο.
Η Επιτροπή: – θα ενισχύσει την κοινωνική καινοτομία μέσω μιας νέας προσέγγισης διακρατικής συνεργασίας στο πλαίσιο του ΕΚΤ+. Το 2022 θα συσταθεί ένα νέο «Ευρωπαϊκό Κέντρο Ικανοτήτων για την Κοινωνική Καινοτομία». Θα οργανώνει την αμοιβαία μάθηση και την ανάπτυξη ικανοτήτων για τις αρμόδιες αρχές και τις υποστηρικτικές δομές. Επίσης, θα δημιουργηθεί ένα νέο σύστημα επιχορηγήσεων που θα διευκολύνει τη μεταφορά και/ή τη μεγέθυνση της κοινωνικής καινοτομίας· – θα προτείνει το 2022 ένα Ευρωπαϊκό Καταλυτικό Ταμείο Κοινωνικής Καινοτομίας
Η Επιτροπή υποστηρίζει τη διοργάνωση τακτικών συνόδων κορυφής για την κοινωνική οικονομία από τα κράτη μέλη και τους άλλους
Η Επιτροπή θα επισημάνει τις δυνατότητες της κοινωνικής οικονομίας για να δημιουργήσει θέσεις εργασίας και να προστατεύσει την κοινωνική συνοχή στο πλαίσιο της διαδικασίας της Εξαμήνου και να εφαρμοστεί από τα κράτη μέλη των κατευθυντηρίων γραμμών για την απασχόληση. Το σχέδιο δράσης αναπτύχθηκε σε συνεργασία με τα ενδιαφερόμενα μέρη της κοινωνικής και για την εφαρμογή του θα απαιτηθεί η δέσμευση οικονομίας και η συνεργασία τους σε όλα τα επίπεδα —ενωσιακό, εθνικό, περιφερειακό και τοπικό, καθώς και διεθνές.
Δημιουργία νέας ενιαίας πύλης για την κοινωνική οικονομία της ΕΕ , με σκοπό την παροχή ενός σαφούς σημείου επαφής για τα ενδιαφερόμενα μέρη της κοινωνικής οικονομίας, άλλους σχετικούς τομείς και άτομα που αναζητούν πληροφορίες σχετικά με τη σχετική χρηματοδότηση, τις πολιτικές και τις πρωτοβουλίες της ΕΕ. (βλ. τμήμα 4.1) 2023 Δημιουργία μιας νέας Ακαδημίας Πολιτικής για την Επιχειρηματικότητα των Νέων, η οποία θα προωθήσει την επιχειρηματικότητα των νέων, μεταξύ άλλων για γυναίκες και κοινωνικούς επιχειρηματίες, μέσω της συνεργασίας με εθνικούς φορείς χάραξης πολιτικής και δίκτυα επιχειρηματικότητας των νέων.
Η Επιτροπή θα συνεργαστεί με άλλα θεσμικά όργανα και οργανισμούς της ΕΕ, και, συγκεκριμένα, με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την Επιτροπή των Περιφερειών και την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή, καθώς και με τον Όμιλο της Τράπεζας Επενδύσεων.
Λαμβάνοντας υπόψη τις κατευθυντήριες γραμμές ευρωπαϊκών σχεδίων δράσης για την κοινωνική οικονομία, διαπιστώνουμε για μία φορά την απόσταση που χωρίζει την πολιτική της κοινωνικής οικονομίας από την ελληνική πραγματικότητα. Ενώ κατά καιρούς οι ελληνικές συνυπογράφουν Ευρωπαϊκές πολιτικές στην πράξη δεν μπορούν να εφαρμοστούν σχεδόν από τις πολιτικές. Αυτή η αρνητική κατάσταση αποτυπώνεται και στον οικονομικό προϋπολογισμό όπου η κοινωνική στην Ελλάδα είναι περίπου το 2% ενώ οι Δημόσιες επενδύσεις για αυτόν τον σκοπό δεν υπερβαίνουν το 2% του 1000%. Η κατάσταση αυτή και ανισορροπία φαίνεται δεν με απασχολεί ούτε το κοινοβούλιο ούτε τα κόμματα.Ούτε η πολιτική από τα κάτω, της κοινωνίας των πολιτών, μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα όταν δεν έχει αντανάκλαση στους κεντρικούς πολιτικούς θεσμούς, για να ενισχυθεί και να αναπτυχθεί περαιτέρω η κοινωνική οικονομία. Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι το κράτος ως θεσμός δεν διαχειρίζεται μόνο τα δημόσια οικονομικά και τις δημόσιες επενδύσεις αλλά ολόκληρο το φάσμα της οικονομίας. Το που έχει το μονοπώλιο από τα φορολογικά έσοδα έχει και την αποκλειστικότητα στην ενίσχυση των επενδύσεων και στην ιδιωτική μέσω του εκάστοτε αναπτυξιακού νόμου, αλλά και το ότι αξιοποιεί τη δημόσια περιουσία . στην υπό ανάπτυξη. Από αυτό το Πλαίσιο κρατικής πολιτικής διαφεύγει ίσως η οικολογία και ο κοινωνικός ακτιβισμός για το περιβάλλον, που είναι πλέον μία υπολογική πολιτική δύναμη όχι βέβαια στην Ελλάδα αλλά στο πλαίσιο της Ευρώπης.. Η κοινωνική οικονομία που εδράζεται με μια παράδοση στους συνεταιρισμούς και στη μη κερδοσκοπική οικονομία και ενισχύει το εισόδημα και τις κοινωνικές υπηρεσίες στους οικονομικά αδύναμους και στην αντιμετώπιση της φτώχειας εν τούτοις δεν αποτελεί πεδίο ομοτιμίας πολιτικής για το κυρίαρχο σύστημα. Ολόκληρη η πολιτική ιστορία άλλωστε αγνοεί τη σημασία της και οι επαγγελματίες πολιτικοί με ελάχιστες εξαιρέσεις δεν αναφέρονται σε αυτή. Αυτό βέβαια έχει ως συνέπεια ότι,, η διαχείριση των επενδυτικών πόρων από το κράτος αποκλείει από τον προγραμματισμό της χρηματοδότησης και τον σχεδιασμό της ανάπτυξης της κοινωνικής οικονομίας. Ακόμη και στις περιπτώσεις που η Ευρωπαϊκή Ένωση προβλέπει ένα χρηματοδοτικό έργο του ευρωπαϊκού κοινωνικού ταμείου προς τις κοινωνικές επιχειρήσεις, ορισμένες εθνικές κυβερνήσεις όπως οι Ελληνικές Κυβερνήσεις υφαρπάζουν τους πόρους για άλλους σκοπούς η για να κάνει κοινωνική πολιτική απευθείας το κράτος ακόμα και η τοπική αυτοδιοίκηση πάντοτε με μεγαλύτερη διαχείριση κόστους. Το ίδιο συμβαίνει και οι πολιτικές που επεκτείνονται στην εργασία που εκφράζεται ο δημόσιος τομέας και ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις εξαιρούνται οι κοινωνικές επιχειρήσεις. Επί της ουσίας των Κυβερνήσεων δεν εμπιστεύονται τους παράγοντες της κοινωνικής οικονομίας και της επιχειρηματικής δραστηριότητας κι αυτό καθώς υποκύπτουν και στις πιέσεις των οργανωμένων συμφερόντων του δημόσιου τομέα καθώς θεωρούν ότι όλοι οι διαθέσιμοι πόροι για την κοινωνική πολιτική είναι προνόμιο του Κράτους. Στη δημόσια διαβούλευση δεν έχει τεθεί το θέμα της αποτελεσματικότητας στη διαχείριση των πόρων, όπου οι φορείς της κοινωνικής οικονομίας αποδεδειγμένα έχουν διπλάσια αποτελεσματικότητα καθώς και ενσωματώνουν εθελοντισμό και κοινωνικό κεφάλαιο. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση τίθεται και στο ερώτημα εάν, το πρόβλημα είναι η έλλειψη πολιτικής για την κοινωνική οικονομία ή η απλή κοινωνική πίεση των φορέων της κοινωνικής οικονομίας ώστε να υπολογίζεται ο τομέας αυτός πολιτικά. Με βάση την εμπειρία των τελευταίων τουλάχιστον 20 ετών μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το πρόβλημα αυτό έχει και τις δύο όψεις αφενός, δεν υπάρχει αντίστοιχη πολιτική στα κόμματα και στο κοινοβούλιο και αφετέρου, οι φορείς είναι τόσο ασυντονισμένοι και αδύναμοι που δεν μπορούν να πιέσουν αποτελεσματικά την πολιτικήτης αντιπροσώπευσης για να αναδειχθεί το ζήτημα. Αυτό το θεσμικό έλλειμμα καθιστά επείγουσα και αναγκαία την εισαγωγή της κοινωνικής οικονομίας στο πολιτικό προσκήνιο ως τρίτο πόλο ανάπτυξης της οικονομίας.

Από τη μελέτη του Βασίλη Τακτικού διευθυντή του Ινστιτούτου μελετών κοινωνικής οικονομίας,

για την προσφορά και ζήτηση εργασίας, στο Πλαίσιο του τρίτου τομέα της οικονομίας.