Γράφει η Αθανασία Φουσέκη,
Ψυχολόγος

 Τα υψηλά ποσοστά της ανεργίας καλά κρατούν και ολοένα αυξάνονται, λες και πρόκειται για έναν ύπουλο μολυσματικό ιό, που κυκλοφορεί στον αέρα και τρυπώνει αθόρυβα στα σπίτια και στις ζωές μας, φέρνοντας τα πάνω κάτω. Όσο για εκείνους τους «τυχερούς», που ακόμα δεν «μολύνθηκαν» και διατηρούν την πολυπόθητη και «μεγαλοπρεπή» ιδιότητα του εργαζόμενου, κάνουν τον σταυρό τους και λένε «δόξα τω Θεό», ενώ τις περισσότερες φορές δίνοντας υπεραξία χρόνου και ενέργειας, δουλεύουν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες απλά και μόνο για να εξασφαλίσουν μισθούς πείνας. Μα τι τύχη Θεέ μου; Δουλειά ή δουλεία τελικά; Τι γίνεται όμως για εκείνους που ήδη έχουν «μολυνθεί», που βρίσκονται στα «αζήτητα» και ο μεγάλος αγνοούμενος είναι ο ψυχισμός τους;

Διαβάστε περισσότερα...