Οι φτωχοί στο έλεος της αγοράς |
Γιατί, παρ’ όλες τις προσπάθειες που έχουν γίνει, είναι τόσο δύσκολο να καταπολεμηθεί η φτώχεια; Γιατί τα σχετικά προγράμματα αλλού πάνε καλά κι αλλού αποτυγχάνουν; Πρώην συνεργάτης γνωστών οικονομολόγων όπως ο Τζέφρι Σακς, και τακτική αρθρογράφος της Λιμπερασιόν , η Ντυφλό πιστεύει ότι τα προγράμματα κατά της φτώχειας μπορεί να αξιολογούνται με «τυχαίες δοκιμές» (random testing), όπως κάνουν οι φαρμακευτικές εταιρείες με τα φάρμακα. Σε ένα από τα πιο γνωστά της άρθρα αναλύει μια μεταρρύθμιση του διοικητικού μηχανισμού στην Ινδία, στο πλαίσιο της οποίας ανατέθηκε στις διοικητικές περιφέρειες ενός κρατιδίου να διαχειριστούν τους τοπικούς πόρους, υπό τον όρο στο ένα τρίτο των περιφερειών (που επελέγησαν τυχαία) οι υπεύθυνοι να είναι γυναίκες. Όπως αποδείχθηκε, στις περιφέρειες αυτές το ποσοστό των δημοσίων δαπανών που διατέθηκε στην κοινωνική υποδομή (πόσιμο νερό, υγεία, εκπαίδευση) ήταν σημαντικά υψηλότερο. Αυτό δείχνει ότι οι επιπτώσεις της αποκέντρωσης στην καταπολέμηση της φτώχειας εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την τοπική διακυβέρνηση. Κάνοντας ανάλογες συγκρίσεις σε διάφορες χώρες και διάφορους τομείς, η νεαρή φιλόσοφος και οι συνεργάτες της αποκόμισαν πολύτιμα συμπεράσματα, όπως για παράδειγμα ότι ένα πρόγραμμα είναι πιο αποτελεσματικό όταν συνοδεύεται από κάποιο «δώρο»: οι κάτοικοι ενός χωριού θα δεχθούν πιο εύκολα να πάρουν ένα φάρμακο αν συνοδεύεται από ένα κιλό φασόλια. Το σύνθημα «εκπαίδευση, εκπαίδευση, εκπαίδευση» δεν είναι αρκετό- πρέπει να εξασφαλίζεται ότι οι μαθητές και οι δάσκαλοι εμφανίζονται στο σχολείο. Και στις φτωχές χώρες έχει αποδειχθεί ότι η συμμετοχή αυξάνεται σημαντικά όταν συνοδεύεται από ένα δωρεάν γεύμα.
|