Προετοιμάζοντας το ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΤΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ (2012) η Ελληνική νομενκλατούρα προσφέρει ένα περιτύλιγμα για τον αγροτικό συνεργατισμό (Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων) και παράλληλα ένα κλασσάρισμα στην κοινωνική οικονομία (Υπουργείο Εργασίας & Κοινωνικής Ασφάλισης) προσπαθώντας να εντάξουν-υποτάξουν την κοινωνία στην αγορά.
Για πολλά χρόνια η ζωή κινείται ανάμεσα στο δίπολο Κοινωνία - Αγορά. Τελευταία, χάρις και στην τεχνολογία που επέτρεψε την οριζόντια επικοινωνία των πολιτών, ταυτόχρονα με την αποκάλυψη των σοβαρών ατελειών του διπόλου (αυτοαπαξίωση πολιτικών με σωρεία ατιμώρητων σκανδάλων και κατάρρευση χρηματιστηρίων - οικονομιών) αναπτύσσονται ραγδαία οι Οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών, οι οποίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν την τρίτη επιλογή-δυνατότητα στα αδιέξοδα.
Τα πράγματα αλλάζουν ριζικά με την αύξηση της παγκοσμιοποίησης, την ανάπτυξη της πληροφορικής και διαδικτύου, από τη μία πλευρά, και από την άλλη, την ανάδυση των μεγάλων περιβαλλοντικών προβλημάτων, την κλιματική αλλαγή, τις μεγάλες ανισότητες, τη διόγκωση της παγκόσμιας φτώχειας, την αποκάλυψη των ανικανοτήτων του κατεστημένου συστήματος κλπ, που κινητοποιούν κάθε άνθρωπο και πληθώρα μικρών & μεγάλων οργανώσεων.
Οι ποιο καλά οργανωμένοι τεχνοκράτες ανέπτυξαν ήδη εργαλεία για να ελέγξουν την κοινωνία κατά την διαδικασία άνθισής της, πριν δώσει καρπούς. Τα ονόμασαν Δημοκρατία ή Διαφάνεια ή Διαβούλευση ή Δημοσιότητα ή Δεοντολογία κλπ σε μια εμφανή προσπάθεια να καλύψουν την Διαπλοκή, την Δυσφήμηση, την Δωροδόκηση, τις Διακρίσεις και πολλά ακόμη.
Το ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ δίνει την δυνατότητα να παρακολουθούμε και γιατί όχι να δημιουργούμε την απαραίτητη πλατφόρμα συνάντησης, ενημέρωσης, συζήτησης και ανάληψης δράσης από όσους θέλουν. Και στα θέματα συνεργατισμού (Αγροτικών Συνεταιρισμών) αλλά και της Κοινωνικής Οικονομίας ((Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση) η πρώτη προσέγγιση δίνει την εικόνα μιας βίαιης εισβολής της εκχρηματισμένης οικονομίας και καθυπόταξης της κοινωνικής επιχειρηματικότητας στους κανόνες της ανοικτής αγοράς, των τραπεζών και των χρηματιστηρίων.
Αξίζει να επισημανθεί ότι: Η επιχειρηματικότητα δεν είναι «ιδιοκτησία» των ιδιωτών, καθόσον έχουμε και την κοινωνική επιχειρηματικότητα, την συλλογική επιχειρηματικότητα, ακόμα και την κρατική επιχειρηματικότητα. Η Επιχειρηματικότητα δεν είναι μόνο η ίδρυση μιας επιχείρησης, ή η επίτευξη εκχρηματισμένου κέρδους. Το επιχειρηματικό πνεύμα είναι απαραίτητο για όλους και όχι μόνο για τους επιχειρηματίες.
Το επιχειρηματικό πνεύμα είναι η ανίχνευση και κινητοποίηση ταλέντων και δυνατοτήτων για έκφραση και δημιουργία. Είναι η διαχείριση του φόβου και η υπέρβαση των αναστολών μπροστά στο ενδεχόμενο της αποτυχίας. Είναι η αποδοχή του στοιχείου της αβεβαιότητας και η μετουσίωσή της σε δράση. Είναι οι επιστημονικές γνώσεις και οι έξυπνες ιδέες μεταμορφωμένες σε καινοτόμες εφαρμογές. Η επιχειρηματικότητα εκφράζεται και ως η τόλμη για ενεργό συμμετοχή στο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό γίγνεσθαι.
Ο κ. Βασίλης Τακτικός γράφει «Σε περιόδους κοινωνικής ειρήνης, ο ρόλος της κοινωνίας των πολιτών περιοριζόταν στο ρόλο της δημιουργίας συναίνεσης και ενσωμάτωσης στο πλαίσιο του έθνους-κράτους και, πολλές φορές, ως έκφραση οργανωμένων μειοψηφιών διαφόρων κοινωνικών ομάδων και lobbies. Ο κατακερματισμός των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών σε ομάδες θεματικού ενδιαφέροντος και συντεχνιακών συμφερόντων, ασφαλώς δεν επέτρεπε στις οργανώσεις αυτές να θέτουν συνολικότερα ζητήματα.
Ο Δρ. Σταύρος Μαριάδης, ομ. Καθηγητής του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης στις 19/3/2011 (ΑΓΡΟΤΙΚΗ έκφραση), επισημαίνει ότι το νομοσχέδιο «περί συνεταιρισμών» απλά προωθεί με νέο κάλυμμα «κεφαλαιοκεντρικά και πεπαλαιωμένα συνεταιριστικά μορφώματα».
Ο συντ. καθηγητής Γεώργιος Δαουτόπουλος συνεχίζει να οργώνει την ύπαιθρο, αλλά και αστικές περιοχές, προσπαθώντας να αποκαταστήσει την αυτοπεποίθηση στην αγροτική κοινωνία, την μόνη οργανική Κοινωνία, η οποία αποτελεί τη ζωογόνο δύναμη του έθνους και οι όπου οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ της διατηρούν ένα σημαντικό ποσοστό της αγνότητας και του ανθρωπισμού τους.
Οι Τάκης Νικολόπουλος & Δημήτρης Καπογιάννης στην Ελευθεροτυπία της 6/3/2011 γράφουν: οι κοινωνικές επιχειρήσεις (social business) δέχονται κριτική που επικεντρώνεται στο ότι αυτές: α) στηρίζονται στο κράτος (ενώ ιστορικά η κοινωνική οικονομία διεκδικεί την πολιτική και οικονομική ανεξαρτησία της από αυτό), β) απευθύνονται συχνά σε τρίτους «επωφελούμενους» μη εταίρους-μέλη (ενώ η ιστορική κοινωνική οικονομία παρέχει υπηρεσίες στα μέλη της), και γ) διεκδικούν μια «πληθυντική» οικονομία και όχι τη ριζική αντικατάσταση της καπιταλιστικής οικονομίας. Τη σημαντικότερη όμως απειλή (εκτός από τον κρατοτροπισμό και την «αγοραποίηση»/marketisation) για το μέλλον της κοινωνικής οικονομίας συνιστά η προσπάθεια συρρίκνωσης του περιεχομένου της, είτε μέσω της απόπειρας «εργαλειοποίησης» των διαφόρων ενώσεων, που δραστηριοποιούνται στον αγώνα κατά της ανεργίας, της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, είτε με τον διαχωρισμό της οικονομικής από την κοινωνική δράση. Οι αντιλήψεις αυτές τείνουν να εκτρέψουν το όλο εγχείρημα στην κατεύθυνση της «κοινωνικής οικονομίας της αγοράς» και του ανταγωνισμού σύμφωνα με το γερμανικό μοντέλο. Σε τελευταία ανάλυση έχουμε σε εξέλιξη ένα σχέδιο που επιχειρεί, και προς το παρόν τουλάχιστον δείχνει να πετυχαίνει, να συγκαλύψει ή να εξωραΐσει το νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό της Ευρώπης.
Ο κ Γιωργάκης Κωστής καταγράφει: Από την δημιουργία των πρώτων ανθρώπινων κοινοτήτων και για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την ανταλλαγή των ειδών είτε λίγο είτε πολύ. Σήμερα αυτό εκφράζεται από Κοινότητες, από πολυμορφικές κινήσεις πολιτών και από εναλλακτικά δίκτυα συλλογικοτήτων σε όλο το κόσμο. Η ανταλλαγή δεν χρησιμοποιεί χρήμα ούτε τράπεζες ούτε κερδοσκοπικά εργαλεία. Η ανταλλαγή συμπληρούμενη από την ιδιοπαραγωγή αγαθών αποτελεί ευθεία αμφισβήτηση του σημερινού απάνθρωπου κερδοσκοπικού «συστήματος». Αμφισβητεί τις τράπεζες & το χρηματιστηριακό κεφάλαιο, Γι αυτό χρειάζονται ένα επιχρυσωμένο χάπι, την «κοινωνική οικονομία»!
Για τους περισσότερους αγρότες, το αγροτικό επάγγελμα είναι ένας τρόπος ζωής, παρά ένα στενό επάγγελμα ή μια ξερή επιχειρηματική δραστηριότητα. Ο τρόπος σκέψης, οι αξίες και η φιλοσοφία των αγροτών είναι η χρυσή εφεδρεία για την ανασύνταξη όλων. Άλλωστε η Αγροτική Κοινωνία είναι η μόνη που υφίσταται πραγματικά και διαθέτει επαρκές Κοινωνικό Κεφάλαιο για να αντιμετωπίσει τις κρίσεις.
Στα ΑΓΡΟνέα (22-3-2011) καταγράφεται «Μισώ τους αδιάφορους. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία. Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Δρα παθητικά. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει. Αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει. ... Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη θέλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που έγινε; ...
Μισώ τους αδιάφορους: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά των αιωνίων αθώων. Α. Γκράμσι, 11/2/1917».
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ σε όλους μας ...
Δημήτρης Μιχαηλίδης, |