«Ο συνεργατισμός και αλληλεγγύη αρμόζει στις εθελοντικές οργανώσεις και πρέπει να τις χαρακτηρίζει, αντίθετα ο ανταγωνισμός και διαπάλη μεταξύ των που είναι ίδιον της αγοράς, διαστρέφει τον θεμελιώδη σκοπό τους της προσφοράς προς την κοινωνία.»

Στις αρχές Απριλίου αναμένεται να καθοριστεί η πανελλήνια Συνδιάσκεψη των οργανώσεων της κοινωνίας πολιτών, με αφορμή το νέο θεσμικό πλαίσιο που συζητείται από την ειδική επιτροπή Θεσμών και διαφάνειας της Βουλής και απασχολεί πλέον το σύνολο των συλλογικών οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στους θεσμούς αλληλεγγύης, περιβάλλοντος, πολιτισμού και δια βίου μάθησης.

Η ανάγκη αυτή καταγράφεται πλέον, από ένα μεγάλο σύνολο δικτύων και οργανώσεων στη Αττική αλλά και την περιφέρεια, οι οποίες αφυπνίστηκαν ύστερα από τις βολές που δέχτηκε όλο το πεδίο, με αφορμή κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις ΜΚΟ που ελέγχονται από την δικαιοσύνη κάτω από περίεργες συνθήκες αμφισβήτησης.

Επειδή το 99% των συλλογικών οργανώσεων για την κοινωνική αλληλεγγύη, το περιβάλλον, τον πολιτισμό και την επιμόρφωση συγκροτείται από τις χιλιάδες οργανώσεις των πολιτών που λειτουργούν στην χώρα μας και καμία σχέση έχουν με την διαπλοκή και το πελατειακό πολιτικό σύστημα η αντίδραση πλέον είναι δεδομένη.

Το πρόσχημα και προπέτασμα καπνού ότι όλες οι ΜΚΟ κάνουν διασπάθιση δημοσίου χρήματος με στόχο να κοπούν οι ενισχύσεις του ευρωπαϊκού κοινωνικού ταμείου προς τις μικρές και περιφερειακές δεν μπορεί να μείνει αναπάντητο. Σε μια εποχή που ανοίγουν τα «κλειστά επαγγέλματα» στην αγορά, είναι εξωφρενικό κάποιοι να σχεδιάζουν στο κλειστό επάγγελμα του οικολόγου, του «ανθρωπιστή» του πολιτιστικού ατζέντη.

Την ώρα που καταβάλλονται προσπάθειες ώστε να σταματήσει το πελατειακό σύστημα των ειδικών λογαριασμών με τους οποίους οι πολιτικοί μοίραζαν κατά δοκούν χρήματα σε ΜΚΟ κινδυνεύουμε να πάμε σε κάτι χειρότερο. Σε ένα κλειστό πελατειακό σύστημα των ολίγων. Αυτή η αντίληψη δεν πρόκειται να περάσει. Για πρώτη φορά δίκτυα και οργανώσεις από όλη την χώρα ζητούν να έχουν το λόγο στις εξελίξεις που τις αφορούν. Ζητούν να έχουν λόγο στην διαβούλευση για τις νέες νομοθετικές πρωτοβουλίες αλλά και στη κατάρτιση των επιχειρησιακών προγραμμάτων των Υπουργείων σε θέματα που αφορούν την κοινωνική οικονομία, την ανάπτυξη του εθελοντισμού και κοινωνικών επιχειρήσεων.

Η στροφή προς την κοινωνική οικονομία και την ενίσχυση των κοινωνικών επιχειρήσεων είναι ίσως μοναδική διέξοδος αυτή την στιγμή για την αντιμετώπιση της ανεργίας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Μοναδική διέξοδος για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στις αδύναμες κοινωνικές ομάδες, τους νέους και τις γυναίκες. Μολαταύτα, το ζήτημα αντιμετωπίζεται αποσπασματικά από την κυβέρνηση -όσον αφορά τις νομοθετικές πρωτοβουλίες και το επίπεδο διαβούλευσης σε σχέση με τις οργανώσεις της κοινωνίας πολιτών- και δεν συνδυάζετε με τις αντίστοιχες πολιτικές των υπουργείων περιφερειακής ανάπτυξης, Υγείας ,Περιβάλλοντος, πολιτισμού, Παιδείας και δια βίου μάθησης.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι, η «Κοινωνική Οικονομία» μπορεί να χαρακτηριστεί το κρυφό έλλειμμα της Χώρας, καθώς βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από το μέσο όρο της Ε.Ε. (στο επίπεδο του 10% ΑΕΠ τη στιγμή που στην Ελλάδα πλησιάζει μόλις στο 2-3%) μπορεί εύκολα να γίνει αντιληπτό ότι το γεγονός αυτό και μόνον, συσσωρεύει χρόνιες αδυναμίες στην Ελληνική οικονομία ενώ ταυτόχρονα μπορεί να θεωρηθεί μια από τις γενεσιουργούς αιτίες της γενικότερης κρίσης καθώς, η οικονομία μας στερείται εναλλακτικά μέσα -πέρα από το κράτος και την αγορά- ώστε να δημιουργήσει προστιθέμενη αξία και κοινωνικό κεφάλαιο στο ζήτημα της ανάπτυξης.

Στην Ε.Ε. ο τομέας της κοινωνικής οικονομίας αποτελεί μέρος της γενικότερης πολιτικής ατζέντας. Η Ελλάδα παρόλο που διαχειρίζεται σημαντικούς πόρους κοινοτικών κονδυλίων για αυτό τον σκοπό, το θέμα φαίνεται σαν να μην τίθεται ούτε στο επίπεδο που του αναλογεί αλλά ούτε και στο επίπεδο το οποίο ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας Γ. Παπανδρέου έχει επισημάνει σε διάφορες ομιλίες του. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η Ελλάδα με πληθυσμό μόλις στο 1% της Ευρωπαϊκής Ένωσης λαμβάνει το 6% περίπου των πόρων του Ευρωπαϊκού κοινωνικού Ταμείου ενώ τα αποτελέσματα είναι πολύ κατώτερα των περιστάσεων.

Με βάση την συνειδητοποίηση αυτών των δεδομένων, φαίνεται ότι μια μεγάλη κοινωνική δυναμική των Οργανώσεων της Κοινωνίας των Πολιτών αφυπνίζεται. Ένα νέο κίνημα συμμετοχής εμφανίζεται στο προσκήνιο κι αυτή την φορά υπάρχουν προτάσεις συμπράξεων και συνεργασίας σε πανελλαδικό επίπεδο με αίτημα την γνήσια αντιπροσώπευση στην διαβούλευση. Καλούνται έτσι όλα τα δίκτυα και συλλογικές οργανώσεις να συμμετέχουν στην Πανελλήνια συνδιάσκεψη «για να μιλήσουν και να ακουστούν όλοι.»

Βασίλης Τακτικός εκπρόσωπος του Δικτύου «Σύμπραξης Ο.Κ.Π»