Καταγγελία 8/3/2011
(όπως κατατέθηκε  στην ειδική  επιτροπή θεσμών και διαφάνειας της Βουλής):Κύριοι βουλευτές. Θεωρούμε ότι, η πρωτοβουλία σας αυτή ανταποκρίνεται κατ αρχή στο θεσμικό έλλειμμα διαφάνειας και χρηστής διαχείρισης πόρων αλλά, έχουμε σοβαρές επιφυλάξεις κατά πόσο αγγίζει το βαθύτερο θεσμικό έλλειμμα της κοινωνικής οικονομίας της χώρας μας,που είναι αποτέλεσμα σχέσεων, κανόνων και λειτουργίας πολιτείας και οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, όπως και πρόβλημα γνήσιας εκπροσώπησης του χώρου.

Πρώτον γιατί , το πρόβλημα όπως τίθεται από την επιτροπή και όπως παρουσιάζεται στην δημοσιότητα αφορά μόνον το 5% των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, που παίρνουν προγράμματα από την ΥΔΑΣ και ενδεχομένως προγράμματα της δια βίου μάθησης. Σε καμία περίπτωση δεν αφορά το 95%των οργανώσεων της κοινωνίας πολιτών που δεν παίρνουν κανένα πρόγραμμα από το κράτος ή παίρνουν ελάχιστες επιχορηγήσεις από Δήμους ή Νομαρχίες της τάξεως από 1.000 έως 10.000 το χρόνο. Επομένως ατυχώς συνδέεται προφανώς για επικοινωνιακές σκοπιμότητες με το σύνολο των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών.

Δεύτερον, το ζήτημα όμως που πραγματικά  αφορά το 95% των οργανώσεων της οινωνίας των πολιτών δεν είναι άλλο από το ίδιο το κράτος που υφαρπάζει πόρους που προορίζονται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο (Ε.Κ.Τ) και άλλα κοινοτικά κονδύλια για την κάλυψη δικών τους γραφειοκρατικών αναγκών και όπως γίνεται αντιληπτό, τα μεγέθη είναι εδώ πολύ μεγαλύτερα από ενδεχόμενες αστοχίες που γίνονται από αυτό το 5%των Μ.Κ.Ο που βρίσκονται στο στόχαστρο. Άρα με ποια κριτήρια η επιτροπή της Βουλής διατρανώνει το πρώτο ζήτημα και αποσιωπά το δεύτερο. Μήπως για να ρίξει το ανάθεμα όλης της κακοδιαχείρισης και ανομίας του κράτους στο 95% των οργανώσεων της κοινωνίας πολιτών οι οποίες όχι μόνον δε φταίνε σε τίποτα αλλά στην ουσία είναι και θύματα της κλεπτοκρατίας που εκκολάπτεται από το ίδιο το κράτος.

Τρίτον, το ερώτημα είναι με ποια φιλοσοφία και με ποια κριτήρια πηγαίνει η επιτροπή να λύσει το πρόβλημα ροπής προς διαφθορά των Μ.Κ.Ο όπως παρουσιάζεται τον τελευταίο καιρό;

Ενισχύοντας νομοθετικά τις υποδομές εθελοντισμού, κοινωνικού κεφαλαίου και κοινωνικού ελέγχου στη χώρα μας ή ενισχύοντας τα επαγγελματικά κριτήρια πιστοποίησης επί των πιστοποιήσεων για να δημιουργηθούν άλλου είδους 'κλειστά επαγγέλματα' του οικολόγου, του ανθρωπιστή και του πολιτιστικού ατζέντη και μια απέραντη γραφειοκρατία που τελικά ροκανίζει εκείνη τους πόρους. Γιατί αυτό, λίγο πολύ, συμβαίνει τελευταία και φοβούμεθα ότι η φιλοσοφία της νομοθετικής πρωτοβουλίας μέχρι στιγμής ενισχύει τη δεύτερη εκδοχή των κλειστών επαγγελμάτων στο χώρο.

Τι συμβαίνει σήμερα

Σήμερα, σε ότι  αφορά την καταστολή της απάτης, υπάρχουν τόσο η σχετική νομοθεσία  όσο και οι μηχανισμοί πρόληψης όπως για παράδειγμα οι διάφορες πιστοποιήσεις από το κράτος. Το ζήτημα είναι ότι ενώ συζητείται η πρόληψη  και την καταστολή, είναι το ίδιο το κράτος  που παρουσιάζει διαχειριστική και ελεγκτική ανεπάρκεια που δημιουργεί ένα φαύλο κύκλο προβλημάτων. Και θα δώσω ένα χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα.

Είχαμε πρόσφατα το γεγονός ,η διαχειριστική αρχή από την κοινωνία της πληροφορίας, ζητά από τις Μ.Κ.Ο διαχειριστική επάρκεια προκειμένου να ενταχθούν σε κάποιο σχετικό κοινοτικό πρόγραμμα. Μια από τις πολλές απαραίτητες προϋποθέσεις που ζητούσε ήταν να είναι εγγεγραμμένες στο οικείο Μητρώο του Υπουργείο που ανήκουν. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, λοιπόν, δε μπορούσαν να πάρουν διαχειριστική επάρκεια γιατί το Υπουργείο Περιβάλλοντος δεν τηρεί πλέον το μητρώο! Μάλιστα το πρόβλημα αυτό έχει επισημανθεί κατ΄ επανάληψη στους αρμοδίους και επιπροσθέτως έχει γίνει σχετική ερώτηση στη Βουλή. Έτσι, έχασαν αυτή την δυνατότητα και με αυτό τον τρόπο οι Μ.Κ.Ο αντιμετωπίζουν  εκατοντάδες ανάλογα προβλήματα από τη δυσλειτουργία του κράτους και την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει ένα τεράστιο οπλοστάσιο νόμων τήρησης νομιμότητας κατακερματισμένου σε διάφορα υπουργεία και το μόνον που χρειάζεται είναι η κωδικοποίηση αυτής της νομοθεσίας και εναρμόνιση της με κοινοτικές οδηγίες. Δηλαδή με άλλα λόγια χρειάζεται και εδώ αυτό που λέγεται συχνά στις ελλειμματικές δημοκρατίες ένας νόμος για την εφαρμογή των νόμων.

Σε κάθε περίπτωση, τα απαραίτητα φίλτρα για τη πρόληψη της κακοδιαχείρισης πόρων προκειμένου να πάρει μια Μ.Κ.Ο ένα επιδοτούμενο πρόγραμμα άνω των 30.000 € , υπάρχουν και με το παρά πάνω.  Για παράδειγμα, εκτός από την απαραίτητη εγγραφή στα σχετικά μητρώα που προαναφέραμε, η Μ.Κ.Ο οφείλει να έχει πιστοποιηθεί , να έχει διαχειριστική επάρκεια, να έχει μόνιμες δομές και μόνιμο απασχολούμενο επιστημονικό δυναμικό. Είναι αναγκασμένη δηλαδή να λειτουργεί σε επιχειρηματική και επιχειρησιακή βάση και με επαγγελματισμό που ελάχιστες εθελοντικές οργανώσεις μπορούν να εξασφαλίσουν. Γι αυτό ένα ελάχιστο ποσοστό από αυτές έχει σχέση με τις κρατικές επιχορηγήσεις.

Τι άλλο θα μπορούσε να προσθέσει προληπτικά ένας νέος νόμος όσον αφορά την χρηστή διαχείριση των πόρων που αναλαμβάνει μια οργάνωση, από τη στιγμή που η ποινικοποίηση της απάτης και προσπορισμού δημόσιων πόρων προς ίδιον όφελος είναι δεδομένη;

Πως αντιμετωπίζεται το ζήτημα

Ακούσαμε το επιχείρημα ότι το σύστημα χρηματοδότησης των Μ.Κ.Ο θα πρέπει να αποκτήσει αντικειμενικά κριτήρια π.χ όπως το Α.Σ.Ε.Π. Οι οργανώσεις δηλαδή να αξιολογούνται με μόρια και αντικειμενικά κριτήρια και με αυτό τον τρόπο να χρηματοδοτούνται.

Εδώ νομίζουμε ότι το παράδειγμα είναι ατυχές. Οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών δεν είναι φυσικά πρόσωπα για να αξιολογηθούν για τις σπουδές τους και τα ατομικά επαγγελματικά τους προσόντα. Δεν είναι κερδοσκοπικές επιχειρήσεις για να αξιολογηθούν για τα κεφάλαια τους με τραπεζικά κριτήρια όπως αξιολογούνται οι ιδιωτικές επιχειρήσεις. Πρόκειται για εθελοντικές οργανώσεις και ο μόνος τρόπος να αξιολογηθούν είναι από το κοινωνικό κεφάλαιο που συνθέτουν και την κοινωνική προστιθέμενη αξία στην αλληλεγγύη, το περιβάλλον, τον πολιτισμό και την καινοτμία για να αντιμετωπίσουν κοινωνικά προβλήματα. Διαφορετικά θα πρέπει να εγκαταλείψουν τον μη κερδοσκοπικό και μη κυβερνητικό χαρακτήρα και να αναθέσει το κράτος αυτόν τον ρόλο στις επιχειρήσεις της αγοράς. Εδώ όμως υπάρχει ένα άλλο πρόβλημα, τα κονδύλια που μοιράζει το ελληνικό κράτος προς τις Μ.Κ.Ο και τον τομέα της οικονομίας είναι κυρίως ευρωπαϊκά κονδύλια και δε μπορεί να νομοθετήσει ερήμην της Ε.Ε αποκλείοντας εντελώς τις Μ.Κ.Ο γι αυτό προφανώς μεθοδεύεται και ο περιορισμός τους.

Με βάση τη περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην Βουλή και τα κόμματα και τα δημοσιεύματα στον τύπο, βλέπουμε να εξυφαίνεται ένα σχέδιο περιορισμού των πόρων και των χρηματοδοτήσεων προς τις οργανώσεις της κοινωνίας πολιτών με πρόσχημα και προπέτασμα καπνού τη διαφθορά που παρουσιάζεται σε ένα ιδιαίτερο κομμάτι των Μ.Κ.Ο, που καμιά σχέση όμως δεν έχει με τη συντριπτική μερίδα του χώρου. Το πρόβλημα που παρουσιάζεται στο χώρο είναι κυρίως πολιτικό και θεσμικό έλλειμμα διαχείρισης των κοινοτικών κονδυλίων και όχι νομικίστικο όπως παρουσιάζεται για την αντιμετώπιση της διαφθοράς.

Είναι κατ΄ εξοχήν πρόβλημα κρατικής γραφειοκρατίας που επιβαρύνει με τεράστιο γραφειοκρατικό κόστος και καθυστερήσεις την υλοποίηση των προγραμμάτων, που σε πολλές περιπτώσεις φτάνει και το 30% και όχι ζήτημα έλλειψης νόμων για ποινικές κυρώσεις όταν παρουσιάζονται ανομίες. Το γεγονός της ατιμωρησίας δεν τεκμηριώνει την έλλειψη νόμων, αλλά την έλλειψη πολιτικής βούλησης να εφαρμοστούν οι νόμοι προς όλες τις κατευθύνσεις και κυρίως εκεί που οι κρατικές υπηρεσίες μεροληπτούν και υποπίπτουν σε παράβαση καθήκοντος.

Άρα σύμφωνα με τα παραπάνω, επειδή εμείς δε βλέπουμε πουθενά κενό νόμου για την πάταξη της διαφθοράς όπου αυτή παρουσιάζεται, και ειδικότερα στα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου όπως είναι και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις. Δεν βλέπουμε τι περισσότερο μπορεί να προστεθεί στην ποινικοποίηση της απάτης κατά του δημοσίου, των ψευδών δηλώσεων, πιστοποιητικών και παραστατικών που ενδεχομένως υποπίπτουν οι οργανώσεις που εμπλέκονται σε υποθέσεις διαφθοράς.

Επομένως ποιο κενό νόμου θέλει να καλύψει ένας νέος νόμος.

Επειδή, εμείς δεν βλέπουμε σε αυτή την ιστορία παρά μόνον την ατιμωρησία κρατικών λειτουργών, διαχειριστικών αρχών και διαφόρων αξιωματούχων που κατά παράβαση καθήκοντος μεροληπτούν, κάνουν πελατειακές σχέσεις, δεν ελέγχουν σωστά αυτούς που υλοποιούν προγράμματα, προτείνουμε να κωδικοποιηθεί η νομοθεσία σε όλα τα ζητήματα παράβασης καθήκοντος των δημόσιων λειτουργών που έχουν αυτή την ευθύνη, όπως και εκείνων που έχουν καθήκον να εφαρμόζουν την κοινοτική νομοθεσία στην Ελλάδα. Δεν μπορούν για παράδειγμα να παραμένουν ατιμώρητοι αυτοί που έκαναν stage για παράνομες προσλήψεις στο δημόσιο πόρους του Ευρωπαϊκού Κοινοτικού Ταμείου και πολλές άλλες παρόμοιες ενέργειες και να ρίχνεται το ανάθεμα συλλήβδην για την διαφθορά στην Ελλάδα και στις Μ.ΚΟ

Εάν χρηματοδοτήθηκαν παράνομα κάποιες από αυτές ,τι πιο αυτονόητο, να ελεγχθούν αυτές και οι ελεγκτές τους;

Η άλλη σπουδή η οποία παρουσιάζεται - εάν δεν είναι πολιτική αφέλεια σε καιρούς πονηρούς -  είναι πισώπλατο χτύπημα στις οργανώσεις της κοινωνίας πολιτών και στο ρόλο τους. Πισώπλατο χτύπημα προκειμένου να στερηθούν αυτούς τους πόρους, πόρους τους οποίους δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση στις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών και να μεταφερθούν αυτοί για ανάγκες του κράτους με το πρόσχημα ότι όλες είναι διεφθαρμένες, έτσι ώστε να μείνουν μόνο εκείνες που έχουν μεγάλο οικονομικό κεφάλαιο και επαγγελματικό προσωπικό και μπορούν να πιστοποιηθούν δημιουργώντας δηλαδή ένα κλειστό επάγγελμα. Γιατί οι προϋποθέσεις ελέγχου υπάρχουν ήδη από το απαιτούμενο της διαχειριστικής επάρκεια η οποία απαιτείται πλέον από τις Μ.ΚΟ και ας σημειώσουμε είναι ελληνική πατέντα στον ευρωπαϊκό χώρο γιατί η Ε.Ε δε ζητάει τέτοιες πιστοποιήσεις.

Το ερώτημα, λοιπόν, παραμένει: τι νομοθετική πρωτοβουλία θέλει να πάρει η επιτροπή θεσμών και διαφάνειας; Μια πρωτοβουλία που μετασχηματίζει τις Μ.Κ.Ο σε ¨κλειστό επάγγελμα¨ ή θέλει να ενισχύει τις εθελοντικές οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών όπως έχει υποσχεθεί ο σημερινός πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.

Το  «βαθύ κράτος»

Προφανώς, ορισμένοι παράγοντες από το ¨βαθύ κράτος του ΠΑΣΟΚ¨ και το βαθύ κράτος της Νέας Δημοκρατίας¨ και των άλλων κομμάτων δεν έχουν αντιληφθεί, όπως ο κοινωνιολόγος πρωθυπουργός μας ότι ο ρόλος των Μ.Κ.Ο είναι να υπερασπίσουν με δράσεις αλληλεγγύης την ¨κοινωνία των αδυνάτων¨ και όχι την κοινωνία των ισχυρών.

Δεν αντιλαμβάνονται ότι πολλές τεχνοκρατικές πιστοποιήσεις και ο επαγγελματισμός που θέλουν να επιβάλλουν με πρόσχημα τη διαφάνεια, σκοτώνουν το πνεύμα της αλληλεγγύης και του εθελοντισμού που εκφράζουν οι πολυποίκιλες και χιλιάδες οργανώσεις στην χώρα. Δεν αντιλαμβάνονται πως οι κοινωνικά αποκλεισμένοι, οι άνεργοι, οι ηλικιωμένοι, οι μεταναστάτες, οι τσιγγάνοι και πολλοί άλλοι κολασμένοι αυτής της κοινωνίας δεν κρίνονται και δε μπορούν να κριθούν με κριτήρια Α.Σ.Ε.Π

Το Α.Σ.Ε.Π μπορεί να έλυσε το πρόβλημα πρόσληψης των δημοσίων υπαλλήλων, δε μπορεί όμως να λύσει το πρόβλημα της κοινωνίας των 2/3 που βρίσκονται έξω από τα προνόμια του δημοσίου. Και αυτό το πρόβλημα έχει κυρίως να αντιμετωπίσει η Βουλή των Ελλήνων. Την εξέγερση των αποκλεισμένων - κολασμένων στους οποίους οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών ανά την Ευρώπη προσφέρουν εδώ και καιρό μια αξιόπιστη λύση μέσω της κοινωνικής οικονομίας.

Την ίδια στιγμή, η Ελληνική Βουλή δέχεται πιέσεις να  προωθήσει  ένα νομοσχέδιο καταστολής χωρίς αντίκρσμα αντί για ένα νομοσχέδιο που θα έχει στόχο την ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας στη χώρα μας, της μόνης διεξόδου από τον οικονομικό και κοινωνικό αποκλεισμό μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας.

Γιατί η πολυνομία του κράτους, φέρνει την ανομία και την κλοπή εισοδημάτων για  την συντήρηση και διαπλοκή μιας τερατώδους γραφειοκρατίας.

Σε μια εποχή που ανοίγουν τα «κλειστά επαγγέλματα» στην αγορά, είναι εξωφρενικό κάποιοι να σχεδιάζουν στο κλειστό επάγγελμα του οικολόγου, του «ανθρωπιστή» του πολιτιστικού ατζέντη.

Σταμάτησε το πελατειακό σύστημα των ειδικών λογαριασμών που οι βουλευτές μοιράζουν κατά δοκούν χρήματα σε συλλόγους και κινδυνεύουμε να πάμε τώρα σε ένα κάτι χειρότερο.

Στο πελατειακό σύστημα των ειδικών συμβούλων και τεχνοκρατών της εξουσίας με τα μεγάλα lobbies στην αποκλειστική χρηματοδότηση μονοπωλιακών καταστάσεων στο χώρο των ΜΚΟ.

Για αυτό θεωρούμε ότι πρέπει να τεθεί το ζήτημα  στη συνολική του έκταση ώστε να εξεταστεί το θεσμικό έλλειμμα της κοινωνικής οικονομίας  το οποίο σχετίζεται κατ ουσία και με το δημοσιονομικό έλλειμμα που αντιμετωπίζει η χώρα, αφού έχει αποδειχθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο ότι οι χώρες με υψηλό δείκτη κοινωνικής οικονομίας και λειτουργίας των οργανώσεων της κοινωνίας πολιτών  δεν παρουσιάζουν ούτε προβλήματα κοινωνικής συνοχής, ούτε  προβλήματα ασφαλώς δημοσίου χρέους.

Η άποψη αυτή τεκμηριώνεται και από το γεγονός ότι ένα σημαντικό μέρος του εθνικού προϊόντος παράγεται από μη κερδοσκοπικό τομέα περίπου 10%στην Ευρώπη μέσο όρο ενώ στην Ελλάδα μόλις 2 %.

Έτσι ένα μεγάλο μέρος της προνοιακής πολιτικής εκεί αντιμετωπίζεται μέσω μη κερδοσκοπικής δραστηριότητας των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών ενώ στη χώρα μας υπάρχει υστέρηση.

Σε κάθε περίπτωση το όφελος από το επίπεδο της κοινωνικής οικονομίας σε μία χώρα καθορίζει και το επίπεδο της κοινωνικής συνοχής.

Εδώ, όχι μόνον δεν στηρίζεται θεσμικά η κοινωνική οικονομία για να αναπτυχθεί προς όφελος όλης της κοινωνίας αλλά υφαρπάζεται και ένα μεγάλο κομμάτι πόρων από το Ευρωπαϊκό κοινωνικό ταμείο που έχει προορισμό τις οργανώσεις κοινωνίας πολιτών(ιδρύματα, συλλόγους, αστικές μη κερδοσκοπικές εταιρείες), από το κράτος, όπως είχαμε στην περίπτωση των Stage κ.α και υφαρπάζεται διότι είναι καχεκτική η αντιπροσώπευση.

Το χειρότερο όμως με τη χώρα μας είναι, όπως συμβαίνει και στην παρούσα φάση ότι χρησιμοποιείται  ως πρόσχημα το φαινόμενο κακοδιαχείρισης ορισμένων Μ.Κ.Ο που καταχράστηκαν πόρους, για να πληγεί θεσμικά ένας ολόκληρος χώρος κοινωνικής δημιουργίας και μάλιστα με υπερχείλουσα υποκρισία, τόσο από τα μίντια όσο και από ορισμένους βουλευτές και ακούμε υπερβολές και καταδίκες συλήβδην των Μ.Κ.Ο από μέλη της επιτροπής σας  όταν όλοι πολύ καλά γνωρίζουμε πολύ καλά ότι πίσω κρύβονται διαπλοκές και πελατειακές σχέσεις.

Και αυτό είναι  απαράδεκτο  δείγμα παρακμιακής λειτουργίας που δε μπορεί να περάσει απαρατήρητο, από το σύνολο των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών.

Γιατί δεν έχουν καμία σχέση και τίποτε κοινό οι δεκάδες χιλιάδες μικρές οργανώσεις και σύλλογοι σε όλη τη χώρα που παράγουν σημαντικό  κοινωνικό έργο και δεν  χρηματοδοτούνται ποτέ από το κράτος ή χρηματοδοτούνται σε ελάχιστο βαθμό σε σχέση με τις 150-200 Μ.Κ.Ο οι οποίες λόγω του πολιτικού πελατειακού  συστήματος και των διαπλοκών χρηματοδοτήθηκαν από το κράτος και δεν ελέχθησαν.

Γνωρίζουμε, κύριοι Βουλευτές πως πολλοί χρηματοδοτήθηκαν  καταχρηστικά και κατ εξαίρεση από το Υπουργείο Εξωτερικών, πολιτισμού και άλλους ειδικούς λογαριασμούς. Αλλά αυτό δεν έγινε χωρίς της πρώτιστη ευθύνη των πολιτικών προϊσταμένων.  Γνωρίζουμε ότι αυτό έγινε πάντα με τις πλάτες πολιτικών και χωρίς μέχρι τώρα να έχει βγει τίποτα στην επιφάνεια, διότι προφανώς υπήρχε διακομματική συγκάλυψη.

Το άλλο ζήτημα το οποιο πρέπει να εξετάσει η πολιτεία  είναι ότι δεν υπάρχει μια τριτοβάθμια εκπροσώπηση των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών αλλά υπάρχουν περίπου 40 θεματικά και τοπικά δίκτυα και ομοσπονδίες στη χώρα μας που θα μπορούσαν να εκπροσωπήσουν το χώρο στην δημόσια διαβούλευση.

Αντί όμως η πολιτεία, η Βουλή και τα υπουργεία να απαιτούν την ουσιαστική εκπροσώπηση του χώρου στις διαβουλεύσεις προκρίνουν με τη στάση τους, με την άγνοια τους αλλά και με τις παραλήψεις τους τον κατακερματισμό και την εικονική εκπροσώπηση από ορισμένες οργανώσεις που όλως τυχαίως μονοπωλούν τα κρατικά κονδύλια και αυτό είναι η μία βασική πληγή του Φαραώ. Η άλλη είναι τα ¨κλειστά επαγγέλματα των Μ.Κ.Ο¨ που ανεπαισθήτως έχουν κυριεύσει το χώρο. Και για να γίνει αυτό πρέπει να ανοίξουν αυτού του είδους τα κλειστά επαγγέλματα, του οικολόγου, του ανθρωπιστή, του πολιτιστικού ατζέντη και να δοθεί χώρος και πόροι στις πραγματικές εθελοντικές οργανώσεις που παράγουν έργο σε όλες τις περιοχές της χώρας.

Επειδή όμως ούτε όλος ο πολιτικός κόσμος ,ούτε όλες οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών συμμετέχουν στην διαπλοκή και την αδιαφάνεια, καλείται σήμερα η ειδική επιτροπή θεσμών και διαφάνειας της Βουλής να εξετάσει στην ουσία του  στις πραγματικές του διαστάσεις.

Για την αντιμετώπιση λοιπόν του προβλήματος εμείς προτείνουμε δύο πράγματα.

Την Θεσμοθέτηση της «κοινωνικής οικονομίας» στην χώρα μας και την δημιουργία επιμελητηρίου για τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών που οι διοικήσεις τους θα εκλέγονται από την βάση τους όπως εκλέγονται και από τα άλλα επιμελητήρια των παραγωγικών τάξεων.

Σε αυτή την βάση όταν τεθεί, έχουμε να καταθέσουμε σειρά από συγκεκριμένες προτάσεις.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΑΚΗΣ ΔΟΜΗΣ

ΤΟΜΕΑΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ

Βασική φιλοσοφία της πρότασης είναι ο δημοκρατικός έλεγχος με συνευθύνη  των ορανώσεων της κοινωνίας πολιτών από ένα φορέα που δεν θα μοιράζει χρήματα αλλά θα ελέγχει τους κανόνες λειτουργίας του πεδίου κα θα εποπτεύεται από το κράτος.

1. Εκπροσώπηση των Οργανώσεων της Κοινωνίας Πολιτών, Εκλογή Αντιπροσωπίας από τις 13 Περιφέρειες & Σύσταση Κεντρική Διοικούσα Επιτροπή

2.     Καταγραφή του Πεδίου

3.     Διαρκής Αποτίμηση του πεδίου σε όρους ΑΕΠ και Απασχόλησης

4.     Δημιουργία Γενικού Μητρώου

5.     Δημιουργία Ειδικών κατά τομέα Δραστηριότητας Μητρώων και μορφής και σύστασης των Μη Κερδοσκοπικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου Κοινωνικής Αντίληψης

6.     Δημιουργία Περιφερειακών & Δημοτικών Δομών στο πλαίσιο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ, που θα τροφοδοτούν τα Μητρώα.

Παρατηρητήριο 

7.      Σύσταση Μόνιμων Επιτροπών Παρακολούθησης και Εισηγητικού Έργου ανά τομέα κυβερνητικού έργου

8.     Υπηρεσία συνεργασίας με το 1^ο και τον 2^ο Τομέα.

9.     Διεθνής Εναρμονισμός ΟΚΕ, ΕΟΚΕ. Διεθνείς Οργανισμοί

10. Επιτροπή Πιστοποίησης των ΟΚΠ

11. Υπηρεσία Υποστηρικτικών Εργαλείων, Χρηματοδοτικά εργαλεία, Ευρωπαϊκά και Εθνικά Προγράμματα, Ταμείο Κοινωνικής Οικονομίας, ΕΤΕΑΝ κτλ.

12. Διαχειριστικές Αρχές & Επάρκειες

13. Διαρκής Επιτροπή Αξιολόγησης Χρηματοδοτούμενων Έργων

14. Ελεγκτικοί Μηχανισμοί

15. Υπηρεσία Θεσμών & Διαφάνειας - Πειθαρχικό

16. Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση - Portal

17. Ηλεκτρονικός Μηχανισμός Καταγραφής δράσεων των Μελών (Μητρώο Δράσης)

18. Εκπαιδευτικό Έργο & Κατάρτιση

19. Ερευνητικό & Μελετητικό Κέντρο Κοινωνικής Οικονομίας (καινοτομία και κοινωνική ανταγωνιστικότητα)