Οι πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών κρύβουν κάποιες φορές ορισμένες ανεπιθύμητες κινήσεις, όπως μέτρα εμπορικού προστατευτισμού. Η επιβολή των λεγόμενων «πράσινων» δασμών ήταν για μεγάλο διάστημα δημοφιλής ιδέα στους κόλπους της Αριστεράς. Ήταν ένας τρόπος να «πουλήσουν» τους υψηλούς εγχώριους ενεργειακούς φόρους στους ψηφοφόρους τους, που ανησυχούσαν ότι θα μεταφερθούν θέσεις εργασίας σε χώρες, που δεν τιμωρούν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα

Η Βουλή των Αντιπροσώπων στις ΗΠΑ συμπεριέλαβε πρόβλεψη τέτοιων δασμών στο νομοσχέδιο για το σύστημα δικαιωμάτων ρύπων. Όταν ένα τέτοιο νομοσχέδιο προέρχεται από τη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη (και τον υποτιθέμενο μεγαλύτερο υποστηρικτή του ελεύθερου εμπορίου) ισοδυναμεί με πρόσκληση προς τους οπαδούς του προστατευτισμού ανά τον κόσμο να καλύψουν την προώθηση των συμφερόντων τους υπό το μανδύα των «πράσινων» αξιών.

Ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί -ένας μερκαντιλιστής πολιτικός- τον περασμένο μήνα πρότεινε την επιβολή δασμών σε εισαγωγές με στόχο, όπως είπε, την «εξισορρόπηση του παιχνιδιού» με τις χώρες που αρνούνται να δεσμευθούν σε συγκεκριμένους στόχους για τη μείωση ρύπων.

Ο Βρετανός υπουργός Ενέργειας και Κλιματικών Αλλαγών, Εντ Μίλιμπαντ, είπε πριν από λίγες ημέρες ότι η βρετανική κυβέρνηση αντιμετωπίζει με «σκεπτικισμό» τη γαλλική πρόταση. Ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος της Γερμανίας, Ματίας Μάχνιγκ, ήταν πιο ευθύς, χαρακτηρίζοντας την πρόταση «οικο- ιμπεριαλισμό». «Το να κλείσουμε τις αγορές μας στα προϊόντα τους δεν είναι, πιστεύω, ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για την έκβαση των διεθνών διαπραγματεύσεων» πρόσθεσε. Αξίζει να σημειωθεί ότι και οι δύο δηλώσεις προέρχονται από κόμματα της ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Η κριτική του Βερολίνου είναι ιδιαίτερα σημαντική. Η Γερμανία είναι από τις πρώτες χώρες της Ευρώπης, που στήριξαν το οικολογικό κίνημα και ζήτησαν μέτρα για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών. Αναγνωρίζει όμως ότι πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί έναντι προτάσεων, που θα προκαλούσαν σημαντικό οικονομικό πλήγμα.

Οι προτεινόμενοι δασμοί θα ήταν επιζήμιοι ακόμη στο πεδίο της προώθησης της «πράσινης» πολιτικής. Καθώς θα οδηγούσαν σε μείωση του παγκοσμίου εμπορίου, θα επιβράδυναν την αύξηση του εισοδήματος - κάτι που όπως έχουμε μάθει πολύ καλά είναι καθοριστικής σημασίας για την πρόοδο των πολιτικών περιορισμού της ρύπανσης. Όσο πιο πλούσιοι είναι οι άνθρωποι, τόσα περισσότερα είναι πρόθυμοι να διαθέσουν για πιο καθαρό αέρα και ύδατα. Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι γλίτωσαν από τη φτώχεια τα τελευταία χρόνια χάρη στην επέκταση του εμπορίου και αυτό δεν θα πρέπει να αλλάξει.

Πηγή:
Εφημερίδα Η ΝΑΥTΕΜΠΟΡΙΚΗ