Η διαχείριση υδατικών πόρων στην Μεσόγειο κρίνεται απαραίτητη για την μελλοντική επάρκεια νερού στην περιοχή.
 

Κείμενο: Μαρία Μιμίκου* και Ευθυμία Γεωργίου**
*Καθηγήτρια Ε.Μ.Π., Διευθύντρια Εργαστηρίου Υδρολογίας και Αξιοποίησης Υδατικών Πόρων Ε.Μ.Π.
**Τοπογράφος Μηχανικός και Συνεργάτης Ερευνητής στο Εργαστήριο Υδρολογίας και Αξιοποίησης Υδατικών Πόρων Ε.Μ.Π.
Φωτογραφίες: Αρχείο Ecotec

Οι περιοχές της Μεσογείου παρουσιάζουν κοινά περιβαλλοντικά και αναπτυξιακά προβλήματα, εκ των οποίων τα σοβαρότερα σχετίζονται με την ολοκληρωμένη διαχείριση και την ανάπτυξη των υδατικών πόρων και τον έλεγχο των πηγών ρύπανσης των υδρολογικών λεκανών. Ωστόσο υπάρχουν συγκεκριμένες και σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις ακτές της Μεσογειακής λεκάνης οι οποίες και είναι καθοριστικές για τον τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων αυτών. Οι διαφορές αυτές αφορούν κυρίως τα φυσικά και ανθρωπογενή χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής.

Το νέο Επιχειρησιακό Σχέδιο προβλέπει την ανάπτυξη μέχρι το 2014 έργων ΑΠΕ διαφόρων κατηγοριών (αιολικά, φωτοβολταϊκά, υδροηλεκτρικά, γεωθερμικά κλπ) συνολικής ισχύος 950 MW, έναντι 91 MW που είναι σήμερα σε λειτουργία, πέραν των 133 MW που είναι στη φάση της κατασκευής ή του τελικού σχεδιασμού. Με την ολοκλήρωση αυτών των έργων το μερίδιο της ΔΕΗ Ανανεώσιμες στην ανερχόμενη αγορά των ΑΠΕ θα ανέλθει στο 20% από 10% που είναι σήμερα.

Η ηλιακή ενέργεια είναι η πιο κατάλληλη μορφή Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών των κτιρίων. Υπάρχουν τεχνολογίες που μπορούν να εφαρμοστούν σ’ αυτά και ολοένα γίνονται και πιο οικονομικά αποδοτικές. Οι τεχνολογίες αυτές περιλαμβάνουν σήμερα τους θερμικούς ηλιακούς συλλέκτες νερού ή αέρα και τα φωτοβολταϊκά.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΦΑΙΔΩΝ Γ.Λ. ΚΥΔΩΝΙΑΤΗΣ

O Γιώργος Γκιαούρης είναι ανώτερο τραπεζικό στέλεχος στην ΕΒRD (Εuropean Βank for Reconstruction and Development) στον τομέα της ενέργειας. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την οργάνωση χρηματοδοτικών σχημάτων μεγάλων έργων στην Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη τόσο όσον αφορά τη σύναψη κοινοπρακτικών δανείων (project finance) όσο και τη συμμετοχή στο κεφάλαιο εταιρειών. Το κλειδί, όπως τονίζει, για ενεργειακή επάρκεια δεν στηρίζεται μόνο στην ανάπτυξη νέων μονάδων παραγωγής αλλά και στην εξοικονόμηση ενέργειας μέσω του εκσυγχρονισμού των εργοστασίων, τη βελτίωση της παραγωγικότητας και αποδοτικότητας, όπου αυτό είναι δυνατόν, καθώς και γενικότερα στην περικοπή της ενεργειακής σπατάλης και εκπομπής.

Ενημερώνουμε όλους τους Έλληνες και τους Απόδημους αδελφούς μας ότι πάνε πολλά χρόνια από τότε που οι αρχαίοι Έλληνες λάτρευαν τον Ήλιο, έκαναν θυσίες στον θεό των θαλασσών, Ποσειδώνα, και έτρεμαν στη σκέψη ότι ο Αίολος θα άνοιγε τον ασκό του για να απελευθερώσει τους μανιασμένους ανέμους. Από φόβο ή από εκτίμηση για τις «υπηρεσίες» που προσέφεραν τα στοιχεία της φύσης, οι πρόγονοί μας έδειχναν την ευγνωμοσύνη τους με κάθε τρόπο, ουσιαστικά λάτρευαν την «Πράσινη Ενέργεια». Σήμερα όλος ο πληθυσμός της γης , φοβάται για την καταστροφή του κόσμου, όπως τον ξέρουμε σήμερα, από τη μόλυνση του περιβάλλοντος οδήγησε την ανθρωπότητα σε μια στροφή στις φυσικές-καθαρές πηγές ενέργειας. Έτσι αυτό το φυσικό ενεργειακό δυναμικό μπορεί να αποτελέσει την καθαρή κινητήρια δύναμη της νέας χιλιετίας. Και τώρα σχεδόν όλες κυβερνήσεις του κόσμου προσπαθούν να αξιοποιήσουν αυτήν την «Πράσινη Ενέργεια», διότι μπορεί αυτή μέσα από την πράσινη επιχειρηματικότητα μπορούν να έχουν πολλά οφέλη.

H ενέργεια αποτελεί το σημαντικότερο αναλώσιμο προϊόν. Χωρίς ενέργεια δεν θα υπήρχε ηλεκτροδότηση, θέρμανση, βιομηχανία ή μεταφορές. Η εξασφάλιση ενεργειακών πόρων, η κατανάλωση ενέργειας και η πολιτική γύρω από ενεργειακά θέματα αποτελούν κινητήριες δυνάμεις που οδήγησαν σε διεθνείς συρράξεις στο παρελθόν, κυριαρχούν στις σημερινές πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές αντιπαραθέσεις, και αναμένεται να επιτελέσουν το ίδιο στο μέλλον.