Γράφει η Χριστίνα Ν. Χαραλαμποπούλου,
Διεθνολόγος

Αναμφισβήτητα το κίνημα, όπως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, του φεμινισμού εντάσσεται στο εύρος του κοινωνικού ακτιβισμού. Ο φεμινισμός περιλαμβάνει στους κόλπους του κομμάτια ηθικής φιλοσοφίας, κοινωνικές θεωρίες και πολιτικές δράσεις. Οι στόχοι και οι διεκδικήσεις του φεμινιστικού κινήματος αν και ποικίλουν έχουν ως κοινό παρανομαστή τη χειραφέτηση της γυναίκας. Το θέμα της φεμινιστικής φιλοσοφίας αποτελεί ένα δαιδαλώδες θέμα με πάρα πολλά παρακλάδια.

Διαβάστε περισσότερα...

Στην αντιμετώπιση της ανεργίας

και της σπατάλης των κοινοτικών πόρων

 
Καλέσαμε σήμερα εδώ εκ μέρους του Πανελλήνιου Παρατηρητηρίου για να μιλήσουμε για τις κοινωνικές αναπτυξιακές εταιρίες και τον ρόλο τους  στην δημιουργία  τοπικής απασχόλησης και αντιμετώπισης της ανεργίας στο πλαίσιο του νέου νόμου 4019 για την κοινωνική οικονομία.

Η κοινότητα είναι αχώριστη από την παράδοση, αλλά, λόγω της αποποίησης του παραδοσια­κού στοιχείου που ενέχει ο εκ­συγχρονισμός, δεν μπορούμε να αναζητήσουμε λύσεις στα τρέχο­ντα κοινωνικά προβλήματα ανα­τρέχοντας στην παράδοση. Δεν μπορούμε, συνεπώς, να επιστρέ­ψουμε στην κοινωνία των πολιτών με την παραδοσιακή της μορφή. 0 λόγος είναι ότι, κατά γενική παραδοχή, η κοινωνία των πολι­τών κοινοτικής μορφής ήταν συνέ­πεια κοινωνικών διευθετήσεων που δεν υφίστανται πλέον.

Συντάκτης: Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων

Η « κοινωνία των πολιτών» είναι ένας όρος που έχει εισβάλει στο λεξιλόγιό μας κατά την τελευταία δεκαετία. Προσωπικά πιστεύω ότι πρόκειται για γλωσσικό ατόπημα και για κακή απόδοση ξενικού όρου ( civil society). Μετά τον Πόλεμο η ευρωπαϊκή Αριστερά έψαχνε τρόπους για να αυξήσει την διείσδυσή της στην κοινωνία. Τότε ένας σπουδαίος μαρξιστής θεωρητικός, ο Ιταλός Αντόνιο Γκράμσι, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρέπει πρώτα να αλωθεί η κοινή γνώμη, το ψυχολογικό υπόβαθρο της κοινωνίας, και μετά να κατακτηθεί η εξουσία. Για να κάνει ελκυστική την θεωρία του χρησιμοποίησε τον όρο « κοινωνία των πολιτών» για να αποδώσει τις ομάδες και τα οργανωμένα σύνολα που επηρεάζουν και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Την εξουσία την ονόμασε « πολιτική κοινωνία» .

 Bernard-Henri Lévy, American Vertigo, Κέδρος, 2007, 354 σελ.

Ο γάλλος πολιτικός στοχαστής Bernard-Henri Lévy, όπως άλλωστε όλοι οι σημαντικοί διανοητές, αρέσκεται να προκαλεί διαφοροποιούμενος από την επικρατούσα άποψη, ήτοι αυτό που οι αγγλοσάξονες αποκαλούν «conventional wisdom». Τα πρώτα δείγματα γραφής του τα έδωσε με τη συμμετοχή του στο ρεύμα των γάλλων νέων φιλοσόφων (nouveaux philosophes) που τη δεκαετία του '70 άσκησε δριμεία κριτική στη κυριαρχία του μετα-στρουκτουραλισμού (post-structuralism) και την επιρροή του Sartre και του Χάιντεγκερ στη γαλλική Αριστερά. Στοχαστές όπως ο Andre Glucksmann, ο Alain Finkielkraut, ο Pascal Bruckner, ο Alain Minc και βέβαια ο Bernard-Henri Lévy, στις μέρες μας εκφράζουν τις αντιλήψεις μίας φιλελεύθερης Αριστεράς που παίρνει σαφείς αποστάσεις από το δογματισμό και τις απαρχαιωμένες αγκυλώσεις της μαρξιστικής ευρωπαϊκής Αριστεράς.

ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΓΙΑΛΚΕΤΣΗ

Ο Τζόζεφ Μπάτιτζιτζ (Buttigieg) είναι γραμματέας της International Gramsci Society και μεταφραστής της αμερικανικής έκδοσης του έργου του Αντόνιο Γκράμσι «Τετράδια της φυλακής». Ο Μπάτιτζιτζ έδωσε τη συνέντευξη που ακολουθεί στη δημοσιογράφο της ιταλικής εφημερίδας «La Repubblica» Σιμονέτα Φιόρι.